Nienasycona żywica poliestrowa jest najczęściej stosowanym rodzajem żywicy termoutwardzalnej, która jest na ogół liniowym związkiem polimerowym z wiązaniami estrowymi i nienasyconymi wiązaniami podwójnymi utworzonymi przez kondensację nienasyconego kwasu dikarboksylowego z diolami lub nasyconego kwasu dikarboksylowego z nienasyconymi diolami. Zwykle reakcję kondensacji poliestru prowadzi się w temperaturze 190-220 ℃ aż do osiągnięcia oczekiwanej liczby kwasowej (lub lepkości). Po zakończeniu reakcji kondensacji poliestru dodaje się pewną ilość monomeru winylowego na gorąco, aby przygotować lepką ciecz. Ten roztwór polimeru nazywany jest nienasyconą żywicą poliestrową.
Nienasycona żywica poliestrowa odniosła wielki sukces w wielu dziedzinach przemysłu, np. w produkcji windsurfingu i jachtów do sportów wodnych. Polimer ten od zawsze stanowił rdzeń prawdziwej rewolucji w przemyśle stoczniowym, gdyż potrafił zapewnić doskonałe parametry użytkowe i bardzo dużą elastyczność stosowania.
Nienasycone żywice poliestrowe są również powszechnie stosowane w przemyśle motoryzacyjnym ze względu na ich wszechstronność konstrukcyjną, niewielką wagę, niski koszt systemu i niską wytrzymałość mechaniczną.
Materiał ten znajduje również zastosowanie w budownictwie, zwłaszcza do produkcji naczyń kuchennych, pieców, dachówek, akcesoriów łazienkowych, a także rur i zbiorników na wodę.
Zastosowania nienasyconej żywicy poliestrowej są różnorodne. Żywice poliestrowe faktycznie stanowią jeden z absolutów
związki stosowane w wielu gałęziach przemysłu. Do najważniejszych, a także tych przedstawionych powyżej, należą:
* Materiały kompozytowe
* Farby do drewna
* Panele płaskie laminowane, panele faliste, panele żebrowane
* Żelkot do łodzi, armatury samochodowej i łazienkowej
* Pasty barwiące, wypełniacze, sztukaterie, szpachlówki i kotwy chemiczne
* Samogasnące materiały kompozytowe
* Kwarc, marmur i sztuczny cement
